Trump, Iran en Israël: Strategisch spel of overgave?
Na de verklaring van Trump gisteravond lijken er twee scenario’s mogelijk.
Het eerste: Trump heeft zich overgegeven aan de Houthi’s en Iran, heeft Israël in de steek gelaten en “onder de bus gegooid,” zoals sommige commentatoren triomfantelijk stellen.
Het tweede: Trump past zijn bekende onderhandelingstactiek toe — chaos, onzekerheid en verwarring — gericht op Iran en de Houthi’s, om juist volgende week resultaten te boeken met Saoedi-Arabië en Qatar.
Ik geloof sterk dat het tweede scenario het juiste is.
Trump kijkt naar het grotere plaatje
-
Zijn ultieme doel is het winnen van de handelsoorlog met China.
-
In zijn visie loopt de weg daarheen via het losweken van Rusland en Iran uit hun alliantie met China, en het versterken van een strategisch blok bestaande uit India, Saoedi-Arabië en de Golfstaten.
-
Volgende week reist hij naar Saoedi-Arabië, dat al jaren smeekt om een Amerikaans defensiepact (tegen zowel Iran als de Houthi’s).
-
Als hij dat weet te leveren, keert Trump vermoedelijk terug met een “vet cheque” van minstens $500 miljard aan Saoedische investeringen — een economische stimulans die de impact van de handelstarieven moet opvangen.
-
Ook mikt hij op uitbreiding van de Abraham-akkoorden, mogelijk met Saoedi-Arabië en zelfs Qatar, en probeert hij hun gunst te winnen.
Dit is zijn missie voor de komende twee weken. De rest — Oekraïne en Israël — moet even wachten.
Geen afstand van Israël
Toch gebeurt dit niet ten koste van de alliantie met Israël:
-
Israël kreeg ruimhartig Amerikaanse wapenleveringen en ruimte om op te treden in Gaza en Syrië.
-
Israël heeft duidelijk gemaakt dat het zichzelf zal verdedigen tegen elke vijand: Hamas, de Houthi’s of Iran.
-
De VS houden Israël niet tegen; vandaag nog voerde Israël luchtaanvallen uit.
Trump creëert bewust een ruimte van ontkenning — intern en internationaal — waarin hij stelt dat Israël haar eigen oorlogen voert. De VS zouden alleen ingrijpen als Israël daadwerkelijk wordt aangevallen, zelfs als dat na een Israëlische aanval op Iran zou zijn.
En Iran?
Het grote vraagteken blijft Iran.
-
De Amerikaanse minimumeisen liggen ver verwijderd van wat Iran maximaal bereid is toe te geven.
-
Het lijkt onwaarschijnlijk dat Trump — de man die zichzelf als sterk leider profileert — zich zal onderwerpen aan Khamenei, die zes maanden geleden nog een huurmoordenaar op hem afstuurde.
-
Als er een akkoord komt, zal het Iran zijn dat moet toegeven.
Intussen hebben mysterieuze explosies deze week delen van de Iraanse ballistische raketproductie lamgelegd — net nu daar toevallig níet over gesproken mocht worden in onderhandelingen.
Zelfs als de VS geen B-52’s met bunker-busters op de nucleaire installaties sturen, maar wel het verrijkte materiaal via een deal veiligstellen, blijft Israël in staat om de rest van het programma aan te vallen. En het lijkt onwaarschijnlijk dat Trump, eenmaal terug met zijn deal, wakker zal liggen van zo’n actie.
Sterker nog: onder Trump zullen de VS waarschijnlijk net zo bereid zijn Israël te verdedigen tegen vergeldingsaanvallen als onder de regering-Biden.
Conclusie
Kortom: het is veel te vroeg om het partnerschap tussen Trump en Netanyahu dood te verklaren. Integendeel — dit zou weleens het voorspel kunnen zijn van een strategische doorbraak.
